భక్తులకనురక్తుడవట శ్రధ్ధాసక్తుల కొల్చిన ముక్తినొసగు ఆప్తుడవట, పలు
యుక్తుల సురల గాచి ధర్మ దీప్తి నిలుపగ ప్రతి యుగమందును వ్యక్తుడవట! వి
రక్తుడైన గాండీవ త్యక్తుని రణమునకుద్యుక్తుని సలుపగ హితోక్తిగ గీతా
సూక్తులనుడివిన ఓ కురుక్షేత్ర వక్తా! ఈ అశక్తునకు రిక్త హస్తమెటు యుక్తమగున్ !!
This is my poem on Lord Krishna. Rhythm is the main feature here, as is my wont. I haven't followed any prosody, but free style.
It glorifies Krishna. He is very dear to devotees. He readily gifts liberation when sought with determination. By means of many tricks(leelas), He has always come to the rescue of gods. He manifests himself in every era to keep glowing the fire of DHARMA. When Arjuna has abondoned his Gandeeva out of dejection in Kurukshetra war, Lord has inspired him to action by instructing BhagavadGita. At the end, the poet pleads to the lord that it is undue to show empty hand to him, inspite of being so magnanimous!
No comments:
Post a Comment